Մի քիչ մոխիր / Արամ Պաչյան

Ինչ լավ ընկա. հայելու առջև այտիս ու արմնկիս վերքերը յոդով մշակելիս Ջակոմետիի պատմությունը հիշեցի: Մի գրքում էի հանդիպել` ինչպես միշտ ներշնչելով, թե …

Արամ Պաչյան

Actus tragicus / Արամ Պաչյան

Երիտասարդության միակ պատրանքը անմահությունն է, որն ավարտվում է պարտությամբ… և ուրեմն պարտությունը անմահության սկիզբն է: Պարտությունը չունի բարոյականություն և չունի հայրենիք, ինչպես` …

Արամ Պաչյան

Հատված «ԿԱԽԱՐԴԸ» վեպից / Արամ Պաչյան

Իմ ներսում ես ոչ ծով ունեմ, ոչ օվկիանոս, անծիր տարածությունների համար փակ եմ, երկնքում ու տիեզերքում լինելու ոչ հավես ունեմ, ոչ հավակնոտություն, …

Արամ Պաչյան

ԹԱՓԱՆՑԻԿ ՇՇԵՐ / Արամ Պաչյան

Ինչու՞ են, մարդիկ օղի խմում: Խմում են, որ աշխարհի բոլոր երեխաները լաց լինեն: խմում են, որ թթու վարունգ ուտեն: խմում են, որ …

Արամ Պաչյան

ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ԲՐՈՒՆՈ / Արամ Պաչյան

Ընթերցել Բրունո Շուլց` նշանակում է առանց մտածելու թռչել բաց պատուհանից, վերապրել ու վերաբնակվել, ներարկվել, քարանալ նախադասությունների ստվերներում, ֆանտասմագորիական զգացողությունների աննկարագրելի շտրիխներում, շունչդ …