ԳՐԻԳ արձակագիր …աշ­նանն այս­տեղ սո­վո­րա­բար լուռ-լուռ է, այն­քան լուռ, որ ա­կա­մա սկսում ես հա­վա­տալ, թե Աստ­ված պա­տաս­խա­նում է հար­ցե­րիդ, տանդ դի­մաց կանգ­նած …

Ես հիշում եմ ոսպի հատիկները ջոկող ձեռքիդ շարժումը միայն, ձայն, ոսպի հատիկները ջոկող շարժում, ձայն, ես կուզեի նայել դեմքիդ՝ տեսնելու սերն ու …

(պատանեկան դետեկտիվ, հատված վիպակից) Գլուխ 1. Նավահանգստից սառը քամի է փչում, անձրև է եկել, կասկածելի տղակատուն, սլանալով շուկայի դատարկ տաղավարների արանքով, մոտենում …

Մեր անբաժան եռյակն ու ռուսախոս տղաներից շատերը սովորություն էինք դարձրել առավոտյան իրար տեսնելիս ասել «գութն մորգեն»: Փորձում էինք հնարավորինս զավեշտալի կերպով արտաբերել …

Ես հինգ կամ վեցերորդ դասարանի աշակերտ էի, երբ մասնակից եղա այս պատմությանը: Դասղեկը և աղջիկները դասարանում չէին, տղաները խմբվել էին նստարաններից մեկի …

Առավոտյան թերթերի առաջին էջերին ոստիկանության շտապ հայտարարություն- նախազգուշացումն էր, որն ապշեցրել էր բնակիչներին. ‹‹Կոլեկցիոներներին և հին իրերի սիրահարներին. եթե ձեզ հանդիպի նկար, …

Ինչ ինձ հիշում եմ` հորս հետ էի, ամբողջ մանկությունս անցավ ետևից շտապելով. նա սովորություն ուներ արագ քայլելու, ասես միշտ ուշանում էր, ու …

Ձայները գոռում են, ձայները լռում, ձայները տանում են սատանաների հետ պարելու, Աստծո առաջ` աբսուրդի… Չեմ կարողանում որոշել` աչքերս բաց են, թե չէ, …

Նոյեմբերի հինգն էր` առաջին անգամ հանդիպեցի Պուճուր մարդուն: Օրը խոնավ էր, տերևները թափվել էին, խառնվել ցեխին` գետինը դարձնելով սայթաքուն: Դուրս եկա համալսարանից …