*** Օրը դատարկվում է, դրամապանակի պես… Ոտնահետքերի քաոս է, մեքենաները վազում են, բայց ամայություն է շուրջս: Ես ու դու ենք քաղաքի տերերը …

Օրը փնթի երեխայի պես չէր լվացվել: Բազմոցը, որտեղ պառկած էին ստվերները մեր, փոշեգույն թվաց: Մենք նույնը չէինք: – Ուշանում ենք, Մարինե՛, բժիշկը …

*** Ես քեզ չե՞մ սիրում… Երբ դու գնում ես, Ես բացակա եմ Ինքս ինձանից… Օրվա ժամերը Սառույց են թվում… Ու երբ հալչում …