Հովհաննես Հովակիմյան արձակագիր Ու տարիներ, դարեր, հազարամյակներ շարունակ` մարդկային ինքնակենտրոնության տրամաբանությանը կիպ` հաղթանակների տերերը բազում են, պարտություններն` անտեր, քոսոտ, պատերի տակին կուչ …
Ես փոքր երեխա եմ ու ապրում եմ մեր փոքր գյուղում: Գյուղի փոքրությունը իմ փոքրությունն ա: Մեծանամ` գյուղն էլ կմեծանա, ես կլինեմ իմ …
Ու թե ոչինչ էլ չկա, ու թե ոչինչ էլ չլինի՝ էս քաղաքը կա, հաստատ շնչում է, նրանում եղած կերպարները դիմակ են կրում, …
Ի՞նչ էիր անում վերևում, հը՞, քեզ հե՛տ եմ, ի՞նչ էիր անում վերևում… Մեսրոպը մեր գյուղի տղերքից էր: Մեսրոպն իմ դասարանից էր: Մեսրոպին …
– Էս եղանակը էլի սկսեց խառնել… – Կխառնի, կխառնի: Բա հո մեզ շատ երես չէ՞ր տալու: – Է խի՞ խառնի, է: …
– Նայի՜ր, նա ճոճանակ է նստել, նայի՜ր: Ես էլ եմ ուզում ճոճորվել… Փոքր էինք, երևի՝ դպրոցի ութերորդ դասարանում: Դասերից մեկի ժամանակ չարություն …
