***

Դու կարող ես ապրել մնացած կյանքդ.

խմել, ծխել, բարևել, ամուսնանալ:

Ու կյանքը քիչ-քիչ կնմանվի ժեստերի լեզվի:

Հետո գրիչի վարքը թղթի վրա

Բրայլյան այբուբեն կթվա.

հարված ուղիղ, ծակիր թուղթը, էլի ծակիր,

թուղը շրջող չկա:

Օրերը կշարունակեն երկարել կամ կարճանալ

բանաստեղծության նման:

Բանաստեղծության նման:

***

Ծաղկանոցների և աղբամանների

արանքում կորած քաղաք:

Տրոլեյբուսի երթուղիներով

մասերի բաժանված:

Ասֆալտի տակ կքած:

Իմ քաղաքն է,

որտեղ ոչ մի մահացու մեղք չեն գործել:

Որտեղ Չաքմաքչյանը պարզապես

պիտի թույլտվություն ստանա,

որ կարողանանք տեսնել իր Քայլող մարդը:

Իմ քաղաքն է,

որտեղ ատրճանակներն անհանգիստ են

մարդկանց ձեռքերում:

Որտեղ բոլորը խաղադրույք են անում

և միշտ պարտվում երջանկության հարցերում:

***

Դու չես կարող մտնել ծածկի տակ,

երբ անձրև գա ու փախչելու տեղ չլինի:

Չես կարող պատասխանել նրանց,

ովքեր որոշել են քո փոխարեն ամեն բան:

Չես կարող պառկել մահճակալին,

և թաքնված դառնությամբ հետևել՝

ինչպես է օրը փակվում պատերի հետևոմ:

Երբ մենակ ես,

դու ժամանակի զգացողություն չունես:

Ես չեմ կարող գրկել քեզ:

Դու բանաստեղծություն ես:

***

Բառերը միշտ լիքն են,

ու միշտ վաղ է խոսելու համար:

Արդեն ժամանակն է խոստովանել,

որ մենք մնացինք բանաստեղծության տակ:

Դժվար է բեռնաթափել բառերը: