Շու­շե­ցի ­Մա­րիամ բա­բոն լու­ռու­մունջ նստած է. շրթունք­նե­րը դողդ­ղա­լով շարժ­վում են, բայց ձայն դուրս չի գա­լիս։ ­Շու­շե­ցի ­Մա­րիամ բա­բո­յի՝ 10 օ­րից ավել կա­մա­վոր գնա­ցած ու ան­հետ կո­րած թո­ռա­նը գտել են։ ­Ճիշտ է, ա­ռանց եր­կու ոտ­քե­րի, բայց ըն­տա­նի­քը գոհ է։ ­Շու­շե­ցի ­Մա­րիամ բա­բոն նոր է լսել՝ թո­ռա­նը գտել են, բայց նոր էլ լու­րե­րով ա­սա­ցին՝ ­Շու­շին գրա­վել են… ­Շու­շե­ցի ­Մա­րիամ բա­բոն իր կյան­քում ա­մեն ինչ տե­սել է՝ ա­մու­սինն Ար­ցախ­յան առա­ջին պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ է զոհ­վել, եր­կու տղա­նե­րին մե­նակ է մե­ծաց­րել, մեծ տղա­յի՝ հաշ­ման­դա­մութ­յուն ու­նե­նա­լու հետ հար­մար­վել, նրան աղ­ջիկ գտել և­ ա­մուս­նաց­րել, տուն-տեղ տվել, թո­ռան քաղց­րութ­յու­նը զգա­ցել։ Ու հի­մա կյան­քում ա­ռա­ջին ան­գամ ա­նե­լի­քը չգի­տի։
­Շու­շե­ցի ­Մա­րիամ բա­բոն բո­լոր լու­րե­րով ա­ռա­ջին հեր­թին ա­մուս­նու հետ էր կիս­վում՝ վա­զում էր գե­րեզ­մա­նոց, ծո­ցում պա­հած օ­ղին հա­նում, ա­մուս­նու սի­րած բա­ժա­կը լցնում ու սկսում պատ­մել։ ­Մա­րիամ տա­տու ա­մուս­նու գե­րեզ­մա­նը մնա­ցել է էն կող­մում՝ լու­րե­րով ա­սա­ցին։
­Շու­շե­ցի ­Մա­րիամ բա­բո­յի ­Շու­շան թո­ռը, ո­րի ա­նու­նը ­Շու­շիի ա­զա­տագր­մա­նը մաս­նակ­ցած պա­պու հո­գու հանգս­տութ­յան հա­մար են դրել, նոր-նոր է խո­սում ու մա­մա ա­սե­լուց հե­տո երկ­րորդ բա­ռը տա­տա֊ն է։ «­Տա-տա՜»,- ծոր տա­լով ա­սում է ­Շու­շա­նի­կը, բայց ­Մա­րիամ բա­բոն լուռ է, չնա­յած շրթունք­ներն ան­դա­դար շարժ­վում են։
­Շու­շե­ցի ­Մա­րիամ բա­բո­յի Ար­տակ թո­ռը ողջ է, ճիշտ է, ա­ռանց ոտ­քե­րի, բայց ըն­տա­նի­քը գոհ է։ ­Մա­րիամ բա­բոն նոր է լսել՝ ­Շու­շին գրա­վել են, ա­մուս­նու գե­րեզ­մանն էլ էն կող­մում է մնա­ցել։ ­Շու­շիի ա­զա­տագր­մա­նը մաս­նակ­ցած ­Մա­րիամ բա­բո­յի ա­մուս­նու հո­գու հանգս­տութ­յան հա­մար ­Շու­շան ա­նու­նը դրած թո­ռը նոր֊­նոր է խո­սում՝ «տա­տա֊­տա­տա՜» ծոր տա­լով ա­սում։ Կ­յան­քում ա­մեն ինչ տե­սած ­Մա­րիամ բա­բոն ա­ռա­ջին ան­գամ իր ա­նե­լի­քը չգի­տի…