­Մենք պարտ­վե­ցինք էս կռի­վը բո­լոր, անխ­տիր բո­լոր առու­մ­նե­րով: ­Թուր­քե­րը, բա­ցի էն, որ մեզ­նից շատ էին ու հա­րուստ, և­ ո­րը մենք սենց թե նենց գի­տեինք, մեզ­նից խելոք գտնվե­ցին, մեզ­նից հնա­րա­միտ, մեզ­նից հա­մառ, մեզ­նից մո­տի­վաց­ված, մեզ­նից դու­խով, մեզ­նից պատ­րաստ­ված, մեզ­նից դի­վա­նա­գետ: ­Կա­րող են լի­նել մար­դիկ, ով­քեր սրա հետ հա­մա­ձայն չեն, բայց դա ինձ ընդ­հան­րա­պես չի հու­զում, սա իմ հա­մոզ­մունքն ա: Ինձ զզվեց­րել ա աս­մուն­քա­յին մա­կար­դա­կի ինք­նա­գո­վութ­յու­նը: ­Մեր բա­նա­կը ա­րել ա հնարա­վո­րը, բայց մեր բա­նա­կը ե­ղել ա ան­ցած դա­րի բա­նակ ու էտ հնա­րա­վո­րը ա­րել ա որ­պես ան­ցած դա­րի բա­նակ, որ­պես հե­տամ­նաց բա­նակ: Էս ա հար­ցը: Էս աս­մունք, ա­նի­մաստ ինք­նամ­խի­թա­րանք, ինք­նա­գո­վութ­յուն, ինք­նա­փա­ռա­բա­նում, պետք ա թար­գել, ստեղ­ծել պրո­ֆե­սիո­նալ բա­նակ, ոչ թե հայ­րե­նա­սեր, բայց զին­ված ամ­բոխ` ցրված ա­մե­նուր, որ չգի­տի ինչ ա­նել, այլ պրո­ֆե­սիո­նալ բա­նակ, որ ի վի­ճիա­կի ա փոքր կազ­մե­րով մեծ խնդիր­ներ լու­ծել: ­Բա­նակ, ո­րի մար­տիկ­նե­րի գոր­ծը հայ­րե­նա­սեր լի­նե­լը չի, մաս­նա­գետ լի­նելն ա ա­ռա­ջին հեր­թին ու դրված խնդի­րը լու­ծելն ա: ­Ժա­մա­նա­կա­կից պա­տե­րազ­մում ոչ մաս­նա­գետ, բայց զին­ված հայ­րե­նա­սե­րը փոր­ձանք ա ու ա­վե­լի վնաս ա գոր­ծին, քան որ­ևէ ֆի­դա­յա­կան երգ չի­մա­ցող մաս­նա­գե­տը, որ չգի­տես էլ ինչ ա սի­րում, ինչ չի սի­րում: Ան­կապ հայ­րե­նա­սի­րա­կան մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի վրա ծախսված փո­ղով ա­վե­լի լավ ա չջարդ­վող պլան­շետ­ներ բա­ժան­վեին հրե­տա­նա­վոր սպա­նե­րին, այլ ոչ թե թղթից քար­տեզ­ներ, որ հա­ճախ հնութ­յան պատ­ճա­ռով չէին հա­մա­պա­տաս­խա­նում ի­րա­կա­նութ­յա­նը: ­Մինչ մենք աս­մուն­քում էինք, թուր­քե­րը նա­խա­պատ­րաստ­վում էին, մինչ մենք ծաղ­րում էինք, նրանք ա­տամ­նե­րը սեղ­մած վեր­լու­ծում ու հաշ­վար­կում էին: Ուս­տի մենք պարտ­վել ենք թուր­քե­րին մեր մե­ծամ­տութ­յան պատ­ճա­ռով և­ ինձ հա­մար սա հստակ ա:
­Պետք ա ստեղ­ծել ժա­մա­նա­կա­կից, պրո­ֆե­սիո­նալ, տեխ­նո­լո­գիա­կան բա­նակ: ­Պա­տե­րազմ­նե­րի ժա­մա­նակ միայն այդ­պի­սի բա­նակն ա ի վի­ճա­կի խնդիր լու­ծել: Մ­նա­ցած զին­ված հայ­րե­նա­սեր­նե­րը մաք­սի­մում պի­տի բեռ­նակ­րութ­յուն ա­նեն այդ բա­նա­կի հա­մար: ­Սա իմ հա­մոզ­մունքն ա: