Բաց Կանչ՝ «Բանաստեղծական երկխօսութիւն»

Գոհար Սարգսյանի «Բանաստեղծական երկխօսութիւն» ինստալացիան «Արևմտահայ պոետների վերադարձը» մուլտիմեդիա նախագիծ է` վտանգված արևմտահայերեն լեզվի և խոսքի մասին։ Արվեստագետը ստեղծել է մի տարածք, որտեղ ապրում, խոսում, ստեղծագործում է արևմտահայերենն իր բանաստեղծների միջոցով։
Նախագիծը նպատակ ունի ժամանակակից արվեստի մեթոդներով հանդիսատեսին ներկայացնել արեւմտահայերենի երգեցիկ եւ բանաստեղծական կողմերը, առաջացնել հետաքրքրություն արեւմտահայերենի նկատմամբ, երկխոսություն ստեղծել արեւմտահայ բանաստեղծների եւ հանդիսատեսի միջեւ եւ հարթակ ստեղծել նոր բանաստեղծների հայտնագործման համար։
Արվեստագետը հավատում է, որ ցանկացած մարդ իր ներսում ունի ստեղծագործելու, այդ թվում՝ բանաստեղծելու շնորհ, և ճիշտ միջավայր ստեղծելով՝ հնարավորություն ենք ստեղծում այն արթնացնելու։ Մարդու մեջ բանաստեղծական ստեղծագործ շնորհը արթնացնելուն է ուղղված «Արևմտահայ բանաստեղծական խցիկ» ինստալացիան, որ իր իմաստով կենտրոնական տեղ է գրավում նախագծում։
Նախագծի առաջին փուլում մասնակիցներին առաջարկվեց արևմտահայ բանաստեղծների գործերից յոթ հատված, որոնք պետք է շարունակեին բոլոր կամեցողները։ Այնուհետև վերածվելով աուդիո ընթերցումների՝ դրանք օգտագործվեցին «Խցիկ» ինստալացայում պոետիկ մթնոլորտ ստեղծելու համար։ «Արևմտահայ բանաստեղծական խցիկը» հենց այն միջավայրն է, որը վերակենդանացնում է ներքին բանաստեղծական տարածքը, բայց նաև մասնակիցների բանաստեղծական շնորհի միջոցով վերագտնում ենք արևմտահայերենն ու Արևմտյան Հայաստանը:

 

«ԻՄԱՍՏ» (հատուած) 
Վեհանոյշ Թեքեան 
Մղձաւանջ է դար կը տեւէ պէ՛տք է 
տեղ մը իմաստ գտնէ 
Ոչ սփոփանք ոչ ափսոսանք 
Միմիայն Յոյսը կ՛ապրի 
Ինչ ալ ըլլայ գեղափունջը յոյսի 
Ծաղկամանին մէջ կ՚ապրի 
Թարմ ջուրով ու առանց մահու 
Ի՞նչ է գաղտնիքը չթառամելու 
Գաղտնիքն ի՞նչ է 
Թէ՛ իմաստուն թէ՛ գոհունակ ապրելու 
Թէ՛ լիացած թէ՛ հաշտուած մեռնելու 
… 

Մերի Մանուկյան

Մղձաւանջ է դար կը տեւէ
Պէ՛տք է տեղ մը իմաստ գտնէ
Ոչ սփոփանք ոչ ափսոսանք
Միմիայն Յոյսը կ՛ապրի
Ինչ ալ ըլլայ գեղափունջը յոյսի
Ծաղկամանին մէջ կ՚ապրի
Թարմ ջուրով ու առանց մահու
Ի՞նչ է գաղտնիքը չթառամելու
Գաղտնիքն ի՞նչ է
Թէ՛ իմաստուն թէ՛ գոհունակ ապրելու
Թէ՛ լիացած թէ՛ հաշտուած մեռնելու։

Համը սիրոյդ ընկալելու,
Որմէ պատերազմի հոտ կու գար։
Գաղտնիքն ի՞նչ է
Ներսիդիիդ մէջ պատսպարուելու
Եւ անհամեմուած սիրոյդ
Գիրկն իյնալու։
Ո՞ր համեմունքն էր
Որ պակսեցաւ մեր աշխարհէն
Ու հեշտ չեղաւ գոյութեանս ընդունիլ։
Մղձաւանջ է դար կը տեւէ
Այս ստուերին մէջ ֊
Ու քալող ամբոխ մըն է
Մեր հոգիներու անուրջներուն։

 

Գայանե Գեղամյան

Մղձաւանջ է դար կը տեւէ
Պէ՛տք է տեղ մը իմաստ գտնէ
Ոչ սփոփանք ոչ ափսոսանք
Միմիայն Յոյսը կ՛ապրի
Ինչ ալ ըլլայ գեղափունջը յոյսի
Ծաղկամանին մէջ կ՚ապրի
Թարմ ջուրով ու առանց մահու
Ի՞նչ է գաղտնիքը չթառամելու
Գաղտնիքն ի՞նչ է
Թէ՛ իմաստուն թէ՛ գոհունակ ապրելու
Թէ՛ լիացած թէ՛ հաշտուած մեռնելու։

Մղձաւանջ է դար կը տեւէ
Պէ՛տք է տեղ մը իմաստ գտնէ,
Խռովքը աշխարհէս լալ կը բերէ,
Յոյսն ալ անոր անդորրը կը լեցնէ,
Սիրոյն մէջ բառը կ՚երգէ
Ու սիրտդ կը հանէ,
Տաղն ալ ինչի՞ս է
Աշխարհս մէկ` հանճար է։

 

Անի Խաչատրյան
Մղձաւանջ է դար կը տեւէ
Պէ՛տք է տեղ մը իմաստ գտնէ
Ոչ սփոփանք ոչ ափսոսանք
Միմիայն Յոյսը կ՛ապրի
Ինչ ալ ըլլայ գեղափունջը յոյսի
Ծաղկամանին մէջ կ՚ապրի
Թարմ ջուրով ու առանց մահու
Ի՞նչ է գաղտնիքը չթառամելու
Գաղտնիքն ի՞նչ է
Թէ՛ իմաստուն թէ՛ գոհունակ ապրելու
Թէ՛ լիացած թէ՛ հաշտուած մեռնելու։
Թէ՛ անշունչին շունչ փչելու, իմաստ տալու,
Թէ՛ լռութեան մէջ
բղաւելու անպատասխան,
Թէ՛ տեսնելով կուրնալու չտեսութեան,
Թէ՛ ձեռք ձեռքի ոտք ճզմելու,
Ա՜խ դուն միայնակ միասնութիւն
Ա՜խ դուն գահի մէջ ահ որսացող։
Ի՞նչն է գաղտնիքը քու ծերութեան,
Թէ անձ ըլլայ, թէ ազգութիւն.
Թէ սէր ծնող, թէ յոյս կտրող.
Թէ տուն մըն ես, թէ պետութիւն.
Թէ կառոյցի մէջ սիւն ես կանգնած,
Թէ սիւներու շարքը թողած.
Դուն կ՚ընտրես մա՞ս մ՚ըլլալ,
Թէ՞ մասերու մէջ մասնատ դառնալ։
Ի՞նչն է իմաստը քու էութեան
Դուն կ՚ընտրես կեա՞նքդ առնել,
Ապրեցնելով,
Թէ՞ երիտասարդութեան մէջ ծերանալ։

 

 

 

 

Անանուն (հատուած)
Միսաք Մեծարենց

Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է.
Ըսէ՛, մասուր ու կանանչէ՛
Ցանկապատին շուքին նստած
Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է։

Վահէ Շիրիքճեան

Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է.
Ըսէ՛, մասուր ու կանանչէ՛
Ցանկապատի շուքին նստած,
Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է:

Հաստատ լեռ, ի՞նչ պինդ ես կեցեր.
Ի՞նչեր քու փէշով պահեր.
Ո՞վքերու արիւնն ես ծծեր.
Հաստատ լեռ, ի՞նչ պինդ ես կեցեր։

Ջինջ ջուրեր, ո՞ր տեղէն կու գաք.
Երգէցէք մեզի քնարական կարօտ.
Ծարաւնիս կոտրենք իրար մօտ.
Ջինջ ջուրեր, ո՞ր տեղէն կու գաք։

Հերոս հոգի, անունդ ի՞նչ է.
Յոյսն ըլլանք ազատութեան.
Միասին, մէկ Մայր Հայաստան.
Հերոս հոգի, անունդ ի՞նչ է։

 

Ինկա Իսահակեան

Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է.
Ըսէ՛, մասուր ու կանանչէ՛
Ցանկապատին շուքին նստած
Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է։

Վայրի՜ ծաղիկ, ի՞նչ կը սպասես…
Կեանքը հէքեաթ ու անուրջ է,
Շուքի պահը` կարճ, անցողիկ,
Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է։

Սէ՞ր է արդեօք անունը քու,
Կարօ՞տ` արդեօք յաւերժական,
Արդեօք երա՞զ, անհա՜ս, անգո՜յ,
Յիշատա՞կ է անցած օրուան…

Թող չիմանամ անունդ ես,
Վայրի ծաղիկ ցանկապատին,
Թող դուն մնաս, անհա՜ս, անտե՜ս,
Նման գաղտնի իմ երազին…

 

Արփի Քիլէճեան

Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է.
Ըսէ՛, մասուր ու կանանչէ՛
Ցանկապատին շուքին նստած
Վայրի՜ ծաղիկ, անունդ ի՞նչ է:

Քեզ կը տեսնեմ միշտ տխուր ու մինակ։
Մէյ մը գլուխդ կախած,
Մէյ մըն ալ պինդ ու հպարտ:
Վարդեր, շուշաններ չկան չորս կողմդ,
Թերեւս կը վախնան քու վայրի տեսքէդ,
Կ՚ըսեն վայրի է ու կը հեռանան քեզմէ:

Ոչ ոք գիտէ,
Քու վայրի տեսքիդ տակ
Կայ պահուած քնքուշ հոգի մը միայնակ,
Որ ցոյց կու տաս միայն այն ժամանակ
Երբ քնքշօրէն քեզ կը սիրեն,
Ու խանդաղատանքով կը համբուրեն:

 

Սէր 
(հատուած) 
Յարութիւն Պէրպէրեան
Քեզ միշտ փնտռած եմ 
տարբեր դէմքերու, 
տարբեր աչքերու 
պաստառին վրայ, 
եւ քեզ գտած ու կորսնցուցած եմ 
յոյզով անխռով: 
Քեզ միշտ երգած եմ 
տարբեր ձեւերով 
Ա՛յլ անուններով: 
Կրակ ես 
կեանք ես, 
խռովք, հրաշք ես 
եւ տառապանք ես, 
Մերի Մանուկյան
Քեզ միշտ փնտռած եմ
տարբեր դէմքերու,
տարբեր աչքերու
պաստառին վրայ,
եւ քեզ գտած ու կորսնցուցած եմ
յոյզով անխռով:
Քեզ միշտ երգած եմ
տարբեր ձեւերով,
ա՛յլ անուններով:
Կրակ ես
կեանք ես,
խռովք, հրաշք ես
եւ տառապանք ես:
Եւ սէր ես դուն
քու աչքերով անհուն,
ու տիեզերքի մը
հոգով թափառուն։
Երակն ես երկրիս
ու ցօղն ալ մթնշաղին,
արիւնն ես հոսած` մարմնէս
ու աշխարհն ես առաստաղէս։
Քեզ միշտ փնտռած եմ.
հոգւոյ աչքերով գտած
ու պահած եմ.
անթեւ ճախրած եմ,
երկինքիդ լազուր ափերուն մէջ։
Ու քեզի փարած եմ,
Ինչպէս դուն` բառերուս,
ծիածանուած եմ արցունքով
հեղեղուած անձրեւներէն։
Ծառի պէս ճիւղաւորուած եմ,
ու աշունն եմ քու շագանակագոյն
անտառներուն։
Քեզ փնտռած ու
կորսնցուցածն եմ։
Եւ անվերջ տառապածն եմ
բայց եւ կարօտցած եմ քեզի…
Տաթև Գաբոյան
Քեզ միշտ փնտռած եմ
տարբեր դէմքերու,
տարբեր աչքերու
պաստառին վրայ,
եւ քեզ գտած ու կորսնցուցած եմ
յոյզով անխռով:
Քեզ միշտ երգած եմ
տարբեր ձեւերով
Ա՛յլ անուններով:
Կրակ ես
կեանք ես,
խռովք, հրաշք ես
եւ տառապանք ես։
Ջուր ես, բայց թաց չես
անյագ ծարաւ ես,
եւ ովկիանոս ես։
Օդ ես
այստեղ ես
եւ ամէնուր ես,
արդէն իմս չես։
Հող ես
չքնաղ ես
կեանքի պատճառ ես,
բայց… ալ իմս չես։
Գոհար Գևորգյան
Քեզ միշտ փնտռած եմ
տարբեր դէմքերու,
տարբեր աչքերու
պաստառին վրայ,
եւ քեզ գտած ու կորսնցուցած եմ
յոյզով անխռով:
Քեզ միշտ երգած եմ
տարբեր ձեւերով
Ա՛յլ անուններով:
Կրակ ես
կեանք ես,
խռովք, հրաշք ես
եւ տառապանք ես։
Ես նկարած եմ քեզ
երազներու մէջ,
տարբեր գոյներով`
խենթ ու սիրատենչ։
Ես քեզ կանչած եմ
տարբեր ձայներով`
սիրոյ, կարօտի,
ցասման ու կիրքի…
Լսած ես, եկած…
Ես քեզ գրկած եմ,
գգված ու սիրած`
կրքոտ ու քնքուշ…
Ես քեզ գտած եմ…
Ես քեզ սիրած եմ…
Բայց կոսնցուցած եմ
նորէն ու նորէն…
Ժաննա Մարգարյան
Քեզ միշտ փնտռած եմ
տարբեր դէմքերու,
տարբեր աչքերու
պաստառին վրայ,
եւ քեզ գտած ու կորսնցուցած եմ
յոյզով անխռով:
Քեզ միշտ երգած եմ
տարբեր ձեւերով
Ա՛յլ անուններով:
Կրակ ես
կեանք ես,
խռովք, հրաշք ես
եւ տառապանք ես,
Քեզ միշտ սպասած եմ
եւ ահա գտած եմ.
աղբիւր ես դուն,
կը հոսիս անվերջ շշուկով,
արագ:
Հանգիստ ես, աղմկոտ,
օրս կը լեցնես սիրոյ հէքեաթով:
Արեգակ ես դուն,
կրակոտ շողերդ` այրող
կը լուսաւորեն գիշերներն իմ.
Առաւօտներս կը ջերմացնեն:
Նաեւ քամի ես դուն,
շշուկով կը սուլես անունս
քամիի երաժշտութեան ռիթմով:
Տերեւներու պէս
փափուկ շարժումով,
քու մօտդ կը կանչես զիս
ու սիրոյ պարի կը հրաւիրես:
Անի
Քեզ միշտ փնտռած եմ
տարբեր դէմքերու,
տարբեր աչքերու
պաստառին վրայ,
եւ քեզ գտած ու կորսնցուցած եմ,
քեզ միշտ երգած եմ
տարբեր ձեւերով
այլ անուններով:
Կրակ ես
կեանք ես,
խռովք, հրաշք ես
եւ տառապանք ես,
Գիշերն ես, որ պիտի գայ,
ու ես կը գրեմ
դուն կը կորսուիս,
ես կը փնտռեմ…
Ես կը գրեմ
որ դուն կարդաս,
ես կը մեռնիմ
որ դուն դառնաս,
ես կը սիրեմ
որ դուն ատես,
որ ատես
ու
քիչ մը հեռու կանգնիս։
Ես սիրեմ
որ դուն ատես
ու քիչ մը հեռու կանգնիս
ու քիչ մը
զազրանքով նայիս,
աչքերդ փակես
որ չտեսնես,
աչքերդ սեղմես
որ վերացնես,
աչքերդ փակես
ու անտեսես զիս։
Քիչ մը հեռու կանգնիմ
որ ատելութիւնդ
վրաս
չսփռես։
Քիչ մը հեռու կանգնիմ
որ հայեացքդ
֊աչքերուս նայած֊
լարես։

Կիսվել նյութով

Թողնել մեկնաբանություն