***
Խոնարհման շղթայի ամրակը
Մաշվում է:
Պատանդ վերցված խենության
Բաժակն է լցվում:
Քար է դարձել`
Ճիչը սպասվող
Քար էր կտրել,
Լռել,
Մարած կրակի պես քամուն սպասելով,
Պահ էր մտել:
Խավար էր դառնում հաջորդ տողիս միտքը.
Խաղ էր վարում խաղավար խենթության
Բաժակը լիքը…
Երևի թե դա էր միտքը,
Երևի չգիտեմ, թե խի այդպես արագ
Խենթությունս ջահել
Լքեց իր ամուր դրիքը:
Ժամանակներն էին երևի այդպես,
Երբ վերքս — գիրք էր,
Բերքս — միրգ էր,
Երգս — կիրք էր,
Սիրտս լիքն էր…
Խոնարման շղթայի ամրակն է
Մաշվում;
Գազան է`
Ոռնում է.
Մագիլները խրած թիակներիս մեջ
Մեջքովս թաքուն`
Ուսիս է նստում…
………………………………………………
Եվ այսօր նստած
Խուցիս անկյունում,
Ջղաձիգ մատներով գլանակն եմ վառում,
Իսկ խոնարհման շղթայի ամրակը
Մաշվում է,
Մաշվում է,
Մաշվում…
Խառնենք…
Խանգարում եմ խելագարությանը…
Խանգարվածությունս խորանում է,
Խթանում է խոսքիս խաղը…
Վաղը…
Խաղում է խաղավարը`
Խաղաթխտերս ղառ են
Խելի համը դառն է…
(Էս վերջերս մտքերս խառն են…)
Վառ է…
Ճրագս դեռ վառ է…
Կիթառիս լարերի լարքը`
Քար է…
Հրաբուխի խառնարանի պես
Աչքերս տաք են…
Հառբեցողը – Կարգավիճակ է!
Աստղերը` խամր են…
Հրետորները` համր են…
Ժամերը (էս վերջերս)` դար են…
Խանութները բաց են,
Հոգիները ամբողջությամբ վաճառբած են
Անվերադարձ…
Թքած`
Մեկա էս վերջեիս բոլորս խառն ենք…
«Բոյիդ մեռնեմ»
Դողում եմ …
Մրսում եմ …
Վաղը կթրաշվեմ (երևի)…
Սենյակի անկյուններով եմ քայլում`
Լսել եմ Աշունն ա գալիս…
Ջղաձգվում եմ`
Հանգիստ հլը․․․
Մատներիս բարձիկները վառվում են,
Ստեղնաշար են ուզում…
Այրվում եմ,
Բայց միևնույն ա
Ցուրտ ա…
Ցուրտ ա…
Ցուրտ ա…
Մտքերս թարսի պես չեն ավարտվում…
Ինչքան փչում եմ` մոմը չի հանգում…
Չեմ հասկանում
սուտ ա
թե
Ցուրտ ա…
Ինչ-որ բան եմ ուզում․․․
Մութ ա,
Դուրսը մութ ա,
Ստամոքսիս ցավը, բութ ա…
Զանգեց ասեց, որ
Օղին ցորենի հյութ ա…
Ինչ վատ ա`
Երկրիս անկումը- դարդ ա…
Կատակ բան չի,
Խելագարությունը լու’րջ ա…
Տենց ասում են…
Տենց լսել եմ…
Լավ չեմ,
Էս վերջերս շատ խառն եմ…
Ինչ-որ բան չի հերիքում!
Ծաղիկները կեղտոտ օդից
Հողին են պարկում…
Թարսի պես ամպերն այսօր
Քաղաքիս երկնքում են
պարպում…
Չի հերիքում`
Մտքերս չեն հերիքում …
Օդը,
Թունդ խոտը,
Ասֆալտի հոտը,
Ինչ-որ բանի կարոտը,
Այս ամենի մեջ
Անգամ ծխախոտը խորդ ա…
Ինչ որ, մի կարևոր բան չի հերիքում…
Մեխանիզմիս մեջ
Ատամնանիվ ա պակասում…
…………………………………
Զանգեց․․․
-Ո՞ւր էս
-Գալիս եմ` — Ու վերջապես ավելացրեց,
-Հետս էլ մի շիշ
«Բոյիդ մեռնեմ»…
-…Սպասում եմ!
***
Խոնարհման շղթայի ամրակը
Մաշվում է:
Պատանդ վերցված խենության
Բաժակն է լցվում:
Քար է դարձել`
Ճիչը սպասվող
Քար էր կտրել,
Լռել,
Մարած կրակի պես քամուն սպասելով,
Պահ էր մտել:
Խավար էր դառնում հաջորդ տողիս միտքը.
Խաղ էր վարում խաղավար խենթության
Բաժակը լիքը…
Երևի թե դա էր միտքը,
Երևի չգիտեմ, թե խի այդպես արագ
Խենթությունս ջահել
Լքեց իր ամուր դրիքը:
Ժամանակներն էին երևի այդպես,
Երբ վերքս — գիրք էր,
Բերքս — միրգ էր,
Երգս — կիրք էր,
Սիրտս լիքն էր…
Խոնարման շղթայի ամրակն է
Մաշվում;
Գազան է`
Ոռնում է.
Մագիլները խրած թիակներիս մեջ
Մեջքովս թաքուն`
Ուսիս է նստում…
………………………………………………
Եվ այսօր նստած
Խուցիս անկյունում,
Ջղաձիգ մատներով գլանակն եմ վառում,
Իսկ խոնարհման շղթայի ամրակը
Մաշվում է,
Մաշվում է,
Մաշվում…
